Ես սիրում եմ, որ մարդիկ կարդացած գրքից ինչ֊որ մեջբերում են անում, որովհետեւ դրանով իրենք կիսվում են, մեզ էլ տեղեկացնում հետաքրքիր մասերին ու ավելի օգնում կարդալ֊չկարդալու գործում։
Ես չեմ սիրում գրքերից մի տողանոց մեջբերում֊աֆորիզմներ։ Դրանք դատարկում են գիրքը, մարդուն, ու հեղինակի արած մեծ գործը ստատուսի կարգի բան դարձնում։ Ու երբեք էլ ես չեմ կարողացել մի տող առանձնացնեմ, որովհետեւ տողը քիչ է։ Ու հեղինակն ու ստեղծագործությունը ինչքան լավն են, ու ոչ պոպսա, այնքան բարդ է պարբերությունները չընդգրկել։
Ընդհանրապես, էդ աֆորիզմ կոչվածը դատարկ բան ա, ու ստատուսները եկան դա ապացուցելու։ Բոլորն էլ կարող են ուղեղին մի քիչ «զոռ տալուց» հետո մի հատ «հրաշալի» միտք ասել, որը առաջ կորակվեր որպես աֆորիզմ․․․
Չվհատվող 