կորություն*

մենք ապրում ենք մի աշխարհում,
որտեղ մարդիկ խոսում են անկեղծությունից,
անկեղծ լինելու փոխարեն
ու փախնում են անկեղծությունից։
մարդիկ ապրում են ներշնչանքներով
իրականությունը իրանց պատկերացմանը համապատասխան
անխնա ծռելով
ու մի օր, երբ էդ կորությանը չդիմանալով
իրականությունը կոտրվում ա
էդ մարդկանց գլխին
նրանք մեղադրում են
ամենամտերիմ մարդկանց
ամենահարազատներին
իրենց չպաշտպանելու համար
չհասկանալով,
որ իրականությունից պաշտպանելը
նշանակում ա
նոր կորություն հորինել,
որը մի օր անպայման
պիտի կոտրվի գլխիդ։